تیتانیوم از ما می‌خواهد که از او سوال نکنیم، دنبال دلایل و انگیزه‌ها نگردیم، و به‌جایش پیامدها و کنش‌ها را دنبال کنیم. ما هم می‌پذیریم، این اولین‌بار در تاریخ سینما نیست، اما تیتانیوم به کم راضی نمی‌شود و از پذیرشِ اولیه‌ی ما سوء‌استفاده می‌کند. برخلاف خام، فیلم قبلی او، که برای کنش‌ها و فجایعش وقت می‌گذاشت و همراه با کاراکتر اصلی‌اش در مسیر کشف ریشه‌ها و انحرافات حرکت می‌کرد، این فیلمِ مشهورِ تازه که معتبرترین جایزه‌ی سینمایی سال را بُرده و کم هم طرفدار ندارد، بی‌اعتناء به ریشه‌ها صرفاً در مسیرِ پیامدها قدم برمی‌دارد. اختلالی در کودکی رخ داده، یا از ابتدای تولد بوده، و بی‌آن‌که از چیستی و چرایی و تکامل و عملکردِ آن چیزی بدانیم، می‌باید تأثیرات ناشی از آن را در رفتارها و کنش‌های اکنونِ دختر دنبال کنیم. او سریالی و به شیوه‌ا‌ی فجیع و جلوه‌فروشانه آدم می‌کُشد، خانه‌ی پدری‌اش را به آتش می‌کشد، با یک ماشین سکس می‌کند، از ماشین باردار می‌شود، و از بدنش روغن موتور خارج می‌شود. همه‌ی این‌ها بدون توضیح خاصی، زنجیره‌وار، و در یک بستر نمایشیِ جلوه‌فروشانه به تصویر درمی‌آیند. روایت، دربست، در خدمت نمایش است. به آن می‌گویند: سینمای آتراکسیون با مایه‌‌های مازوخیستی.
اما حتی اگر با این آتراکسیونِ مازوخیستی همراه شویم، مشکل اصلی از نیمه به بعد از راه می‌رسد؛ وقتی که فیلم تصمیم می‌گیرد به‌جای یک «بادی هارور» یا «سریال‌کیلر مووی»، بیشتر یک ملودرامِ پدر‌ـ(نا)فرزندی باشد. فیلم در حالی به رابطه‌ی مرد و دختر پروبال می‌دهد، آن‌ها را به هم نزدیک‌تر می‌کند، و بذرِ اعتماد و عاطفه را میانشان می‌پاشد، که ما ذره‌ای خودمان را برای یک ملودرام خانوادگی آماده نکرده‌ایم. فیلم از ما می‌خواهد از قلمروی کنش (بخش اول) وارد قلمروی احساس (بخش دوم) شویم، اما مگر ما این آدم‌ها، مشخصاً این دختر، و گذشته و دردش را می‌شناسیم که بخواهیم حسّش کنیم. برای یک ملودرامِ خوب، «نمایش» کافی نیست؛ به یک «روایتِ» غنی و حافظه‌مند نیاز داریم، چیزی که تیتانیوم عاری از آن است.
تیتانیوم ملغمه‌ای از ژانرها، پیرنگ‌ها، و البته ایده‌ها و مفاهیم است. دوستداران فیلم به دیوید کراننبرگ، گاسپار نوئه، کلر دنی و دیگران ارجاع می‌دهند. با این ارجاعات مخالف نیستم، ردّپای هر یک را می‌توان در گوشه یا لحظه‌ای از فیلم یافت، اما برای من شکل مواجهه‌ی ژولیا دوکورنو با این منابع بیشتر شبیه به یک ملاقات توریستی است.
……
این نوشته نخستین‌بار در صفحه‌ی اینستاگرام نگارنده منتشر شده است.